Zondag - toch een drukke dagje!

Het weer?
De voorspellingen hebben niet altijd gelijk, vandaar even een weerbericht van ground zero…
Vandaag was een heerlijke dag. Het zonnetje scheen op maar door de bossen bleef het lekker koel. We hopen maar op meerdere dagen als dit.

Welke spellen gespeeld?
KreaThea - Een leiding vertelt een spannend verhaal en daarna wordt er geknutseld.
Het grote geld spel – Verschillende opdrachten doen om zoveel mogelijk geld te verdienen wat je vervolgend natuurlijk ook weer kunt uitgeven.. snoepje, koekje of drinken iemand?
De tijd bom – Een race tegen de klok. Opdrachtjes doen, manoeuvreren over een kaart en zo proberen de tijdbom op tijd te ontmantelen.

Wat hebben we allemaal beleefd?
Tijdens het ontbijt zien we een oud echtpaar het terrein op lopen. Eenmaal bij de tent stellen ze zich voor als Donatello Ditalini en Martha Mascarpone. Ze zijn al jaren getrouwd en leven al een lange tijd in Putten. Als we vragen wat ze hier komen doen, vertellen ze dat ze wel vaker gasten van meneer Risotto hebben gezien maar zoveel kinderen bij elkaar toch écht nog nooit. Het echtpaar begint achter elkaar vragen te stellen en er is geen speld tussen te krijgen. Wat komen we doen? Hoe lang blijven we? Zijn we al in het bos geweest? Wat vonden we er van? Hebben we al meer mensen gezien/ontmoet? Wat hebben we gisteren gegeten? Etc. We geven netjes antwoord maar besluiten niets te vertellen over de vage figuren en het koffertje van gisteravond. Wat een vreemde vragen allemaal! Het echtpaar lijkt te merken dat we al die vragen maar vreemd vinden en moeten plots snel weg want ‘de lasagnette staat te verpieteren’. Wat gek! Het echtpaar vertrekt en wij praten even kort na. Rikki stelt ons gerust; vragen stellen hoort bij die leeftijd. We moeten er maar niet te veel van denken, kijk maar naar hem!
Als we terug lopen van het grote geld spel zien we een man tegen een boom aan liggen. Hij ligt hard te snurken en wij lopen rustig verder. We blijven even staan en roepen voorzichtig ‘hallo?’ Plots schrikt hij wakker, springt op en roept: HALT! We schrikken ons een hoedje en blijven snel staan. De agent stelt zich voor als Giovanni, de plaatselijke politiechef. Hij deed even zijn dagelijkse ronde in het bos maar gelukkig is de kust veilig. Er gebeuren regelmatig rare dingen in het bos maar zolang we ons er niet mee bemoeien, komt het allemaal goed. We willen nog wat vragen maar al zuchtend en puffend loopt de man verder. Hij propt een broodje in zijn mond en loopt mompelend en klagend verder. Lekker veilig zeg, een politie agent die ligt te slapen tegen een boom...
Na een spannend avondspel, zien wij die nette/vage mensen van gisteravond staan praten met het oude echtpaar Donatello en Martha. We lopen voorzichtig dichterbij en tot onze schrik zien we één van de vage figuren een mes trekken en gevaarlijk op het oude echtpaar aflopen. We duiken snel de bosjes in en houden ons muisstil. De vage figuren vragen naar een koffertje en geld maar het echtpaar weet van niks. ‘Wacht maar, we pakken jullie nog wel!’ roept één van de figuren en boos lopen ze weg. Ze komen gevaarlijk dichtbij en even lijkt het alsof ze ons gezien hebben. We houden onze adem in maar dan loopt de groep gelukkig door. Als de kust veilig is, staan we rustig op en lopen we naar het echtpaar. Gaat het allemaal wel goed? Wat was dat allemaal? Donatello en Martha stellen ons snel gerust. Ze zijn immers twee sterke mensen en ze redden zich prima. We vragen nogmaals wat er zojuist allemaal gebeurde en Donatello vertelt kort dat ze door de mensen in pak worden beschuldigd van diefstal maar dat ze er niets mee te maken hebben. We willen nog meer vragen maar Martha onderbreekt ons ‘de wasmachine staat aan, we moet snel weg anders verbrand het!’. Het echtpaar snelt weg en wij blijven verbaasd achter. We besluiten maar snel het gevaarlijke bos te verlaten om bij het kampvuur na te praten. We hoorden ze praten over een koffertje en geld, het koffertje wat wij hier hebben liggen. Wat moeten we nu? En waarom verdenken die mensen in pakken Donatello en Martha hier van? Dat zijn toch maar gewoon twee oude mensen? We zitten vol met vragen en krijgen maar weinig antwoorden. Hmm en dan hebben wij ook nog dat koffertje nog in ons bezit. Zou daar dan dat zogenaamde geld in zetten? We willen nu toch wel graag dat koffertje open maken. Voorzichtig openen we het koffertje en zien 2 grote, dikke goudstaven. Wauw! Wat gaaf! Maar eh, wat nu? Moeten we hier iemand over vertellen? Na een korte discussie besluiten we dat we beter nog even kunnen zwijgen. We doen snel het koffertje dicht en leggen het veilig terug in het clubhuis. Koffertje? Wij weten nergens van!

We genieten nog even van een mooi kampvuurtje, wat drinken, gitaarspel en liedjes van de leiding maar dan is het toch echt tijd om te gaan slapen.

Tot morgen allemaal!